ஏமாறுவோர் இருக்கும்வரை… (உண்மைச் சம்பவம்)

நான் கடந்த வியாழக்கிழமை யாழிலிருந்து கொழும்பு வருவதற்காகக் காத்திருந்தபோது நடந்த சம்பவம் இது. பலர் அன்று ஏமாறக் காரணமாக நானும் ஒரு மறைமுகக் காரணமாக இருந்துவிட்டதால் ஏற்பட்ட உறுத்தல் இன்னமும் இருப்பதால் இதை எழுதுகிறேன்.

யாழ் – கொழும்புக்கான A9 வீதி அண்மையில் திறக்கப்பட்டது அறிந்ததே. ஆனாலும் அதனூடு பயணிப்பவர்கள் அனைவரும் சோதனைகளுக்கு உட்படுத்தப்பட்டு ஒருமித்த வாகனத்தொடரணியாகவே வவுனியா வரை அழைத்துவரப்படுகிறார்கள். அன்றும் இந்த பரிசோதனை முடிக்கக் காத்திருத்தோர் ஆயிரதிற்கும் அதிகம். அண்மையில்தான் A9 வீதி திறக்கப்பட்டமையால் அதனூடு பயணம் செய்வதற்கான விதிமுறைகள் தெரிந்தவர்கள் மிகச் சொற்பமாகவே இருந்தனர்.

பஸ்சிற்கு மக்களை ஏற்றும் யாழ் புகையிரத நிலையத்திற்கு அருகில் ஒரேயொரு போட்டோ பிரதி எடுக்கும் கடை மாத்திரமே காணப்படுகிறது. அங்கேயும் ஏனய கடைகளை விட மூன்றுமடங்கிற்கும் அதிகமான கட்டணம் அறவிடப்படுகிறது. ( ஒரு பக்கத்திற்கு 10 ரூபா ).

நான் புகையிரத நிலையத்திற்கு சென்றடைந்த போது ஒருவர் அடையாள அட்டை, மற்றும் பயண அனுமதி ( Clearance ) ஆகிய இரண்டிலும் தலா இரண்டு போட்டோ பிரதிகள் தேவை எனவும் இல்லாதவர்கள் எடுத்துக்கொள்ளுமாறும் அறிவுறுத்திக்கொண்டிருந்தார். என்னிடம் இல்லாததால் அதை எடுப்பதற்காக அக் குறிப்பிட்ட கடைக்குச் சென்றேன். அங்கே பெரிய வரிசையில் மக்கள் காத்திருந்தனர். ஏறத்தாள இருபது நிமிடக் காத்திருப்புக்குப் பிறகு போட்டோ பிரதியுடன் திரும்பினேன். என் பின்னாலும் பலர் காத்திருந்தனர். வெளியே வந்த நான் அங்கிருந்த சிலருக்கு இதைப்பற்றி அறிவுறுத்த, அவர்களும் அதற்காக சென்றார்கள்.

பின்னர் சோதனைக்காக சென்றோம். அங்கே இராணுவத்தினரால் கோரப்பட்டது ஒரேயொரு அடையாள அட்டையின் பிரதி மாத்திரமே!

மூன்று ரூபா பெறுமதியான போட்டோ பிரதிக்கு பத்து ரூபா அறவிடுவது மாத்திரமல்லாமல் மக்களை பொய்யான வழியில் ஏமாற்றி அதிக பிரதிகள் எடுக்க வைத்ததும் அந்தக் குறிப்பிட்ட கடைக்காரர் என்பதை ஊகிக்க முடிகிறதல்லவா? அன்று ஒருநாள் மட்டும் அவருக்கு இலாபம் பல ஆயிரங்கள். அத்தோடு நின்றுவிடாது இது அங்கே தினம்தினம் தொடரும் ஒரு செயற்பாடு.

இதைப்பற்றி அங்கிருந்த இராணுவத்தினரிடம் முறையிடப்பட்டது. அங்கிருந்த உயரதிகாரியொருவர் தகுந்த நடவடிக்கை எடுப்பதாகக் கூறினார்.

ஆனாலும் ஏமாறுவோர் இருக்கும்வரை ஏமாற்றுவோரும் இருக்கத்தான் செய்வார்கள் இல்லாயா?